ฉิบหายแน่! ไฟกับไฟ ปะทะกันก็บรรลัยกัลป์ “ไอผัวก็ถูก อีเมียก็ถูก” แล้วใครผิดล่ะ!?!

คอลัมน์..คิดไม่ออกบอกหลวงพี่
เรื่องโดย:หลวงพี่น้ำฝน

ฉิบหายแน่! ไฟกับไฟ ปะทะกันก็บรรลัยกัลป์

“ไอผัวก็ถูก อีเมียก็ถูก” แล้วใครผิดล่ะ!?!

เจริญพรญาติโยมทุกท่าน ฉบับนี้จั่วหัวร้อนแรงตามกระแสสถานการณ์บ้านเมือง ในทางตรงกันข้าม กระแสร้อนแรงภายในบ้าน ที่เป็นครอบครัว หลายบ้านออกอาการ ร้อนเป็นไฟ เช่นเดียวกัน เมื่อ “ไฟกับไฟ เจอกันเมื่อไร ย่อมบรรลัยกัลป์” อย่างแน่นอน

ญาติโยมหลายท่าน อ่านหัวแล้ว อาจรู้สึกว่า ทำไม “ไฟ” ช่างโหดร้าย น่ากลัวถึงขั้นนี้เชียวหรือ ขึ้นชื่อว่า “ไฟ” ย่อมร้อนแสบ เจ็บปวดทรมาน แต่ถ้าเป็น “ไฟ” ที่ให้แสงสว่างภายในบ้าน ภายในใจคน ย่อมเกิดประโยชน์มหาศาล เสริมสร้างพลังกำลังใจ ในการทำงานประกอบอาชีพ ส่งผลดีในทางดำเนินชีวิตรอบด้านครบวงจร แต่ถ้าเป็น “ไฟรัก ไฟร้าย” เจอกันเมื่อไหร่ ก็ฉิบหายเมื่อนั้น

ฉะนั้นเรื่องในสัปดาห์นี้ จึงหนีไม่พ้นสามีภรรยา ที่ใช้ชีวิตร่วมกันมายาวนาน ย่อมมีทั้งสุขและทุกข์ ผสมเศร้าเหงาเคล้าน้ำตา บางคราก็ทะเลาะเบาะแว้ง คละกันไป ถือเป็นเรื่องธรรมดาสามัญของชีวิตคู่ การอยู่ด้วยกัน เหมือน “ลิ้นกับฟัน” กระทบกระทั่งกันบ้าง เป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าหนักเกินไปกว่านี้ หรือถ้ากระทบกระแทกเสียดทานกันบ่อยๆ มันก็ไม่ดี โบราณว่า “น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจอ่อนๆ จะทนได้อย่างไร”

เหตุการณ์เรื่องนี้ โฟกัสไปที่ลูกศิษย์ของอาตมาท่านหนึ่ง โยมเป็นเจ้าของร้านขายก๋วยเตี๋ยวปลาแม่กลอง (สดทุกวัน) ร้านตั้งอยู่ที่ริมถนนปิ่นเกล้า – นครชัยศรี กม.31-32 ต.ขุนแก้ว อ.นครชัยศรี จ.นครปฐม  ร้านนี้ขายดีมาก เพราะของเขา สด สะอาด บริการดี ส่งผลให้ปัจจุบันมีลูกค้ามากมาย ค้าขายฐานะดีขึ้นตามลำดับ ที่สำคัญภรรยา เป็นคนขยันขันแข็ง ช่วยเหลือสามีขายก๋วยเตี๋ยว ลุยงาน หนักเอาเบาสู้ ที่ผ่านมาสู้ชีวิต ล้มลุกคลุกคลาน กว่าจะมีวันนี้ ผ่านร้อนผ่านหนาว มาครบถ้วนกระบวนความ ฝ่ายสามีก็จัดเข้าประเภท คนดี คนขยัน ตั้งใจทำมาหากิน เป็น “ช้างเท้าหน้า เป็นหัวหน้าครอบครัว รักภรรยารักลูกสุดหัวใจ”

แต่ในความเป็นมนุษย์ ย่อมไม่มีใครสมบูรณ์ไปเสียทุกเรื่อง ส่วนใหญ่ล้วนต้องมีขาดตกบกพร่องกันบ้างเป็นธรรมดาสามัญ  เรื่องแบบนี้ในครอบครัว ต้องช่วยกันเยียวยา ช่วยกันตักเตือน ช่วยกันสอนสั่งอบรม “สามีภรรยาก็เหมือนคน คนเดียวกัน ต้องเข้าใจซึ่งกันและกันทุกเรื่อง ทั้งในบ้านและนอกบ้าน”

หัวใจของเรื่องนี้ พุ่งประเด็นไปที่สามี ที่มีจุดอ่อน คือ ชอบดื่มสุราเกือบทุกวัน…. ทุกเย็นต้องไปดื่มกับเพื่อนๆ ในวงเหล้าเพื่อนก็มักจะยุแหย่ หาว่ากลัวเมีย ขี้หงอ พอเหล้าเข้าปากก็ลำพอง เพื่อนเชียร์ก็ออกอาการคึก ไม่กลับบ้าน กินต่อ เพราะกลัวเพื่อนดูถูก!  สุดท้ายเสียคน หลงกลเพื่อน ซึ่งจริงๆแล้วพวกนี้คือเพื่อนกินเพื่อนกัน มีความหวังดี แต่ประสงค์ร้าย  ยิ่งรู้ว่ารวย ก็อยากให้เลี้ยงดูปูเสื่อ และบางโอกาสอาจขอยืมเงิน ซึ่งล้วนเป็นเรื่องเสียหายทั้งสิ้น!

สำหรับเรื่องดื่มสุรา ภรรยาไม่เคยว่า แต่พอดื่มแล้ว สามีติดลม กินยาว กินแล้วไม่อยากเลิก บางวันเลยเถิด ฉลองกันยันสว่างคาตา  ภรรยาทนไม่ไหว ไปตามเรียกมาด่าทอ กันบ้าง เพื่อเป็นการป้องปราม คนไม่เมาก็อาจจะใช้อารมณ์ ใช้คำรุนแรง ส่วนคนเมา ก็พูดไม่มีรู้เรื่อง ขาดสติอยู่แล้วเป็นทุนเดิม  เมื่อเกิดการทะเลาะ มีปากเสียง อารมณ์ร้อนคือไฟ โต้กันไปโต้กันมา ไฟต่อไฟพอมาเจอกันเมื่อไหร่ ก็บรรลัยทันที

พลันที่ภรรยาฟิวส์ขาด โมโหสุดขีด ด่าไล่สามีให้ออกจากบ้านไปเลย สามีพอได้ฟัง ก็โกรธ ไม่ยั้งคิด เตลิดออกจากบ้านทันทีเช่นกัน ผสมผสานด้วยความเครียดแค้น “เพราะต่างตีความหมายผิดทั้งคู่” สามีพอออกจากบ้านมาแล้ว เริ่มคิดได้  พยายามตั้งสติ แต่ก็ยังงงๆ เพราะยังไม่สร่างจากฤทธิ์สุรา คิดไปคิดมา ไม่มีที่ไป  คิดได้ว่ามีหลวงพี่ ก็เลยโทร.หาอาตมา ในช่วงกลางดึก….. อาตมาให้มาอยู่ที่วัด ดับสติอารมณ์ พอถึงวัด เข้ามาที่กุฏิ กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่ง แต่ยังครองสติได้

โยมฟูมฟายบอก “ถูกเมียไล่ออกจากบ้าน” อาตมาให้นอนพัก อย่างน้อยก็รอให้สร่างเสียก่อน แล้วค่อยมานั่งคุยกัน ช่วงเช้าพอตื่นขึ้นมา อาตมาให้เรียบเรียงเรื่องราว สรุปได้ใจความ โยมไปดื่ม จนเมามาย ปรากฏว่า เพื่อนแอบโทร.ไปบอกภรรยา

จากนั้นภรรยาก็โทร.ตามให้กลับบ้าน พอกลับมาบ้าน ก็มีปากเสียงกันรุนแรง ภรรยาเอ่ยปากไล่ออกจากบ้าน  “มึงจะไปก็ไป ไม่ต้องกลับมา” ฝ่ายสามีไม่พูดพร่ำทำเพลง หุนหันพลันแล่นออกมาเลย โดยไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง ส่วนหนึ่งก็โมโห ที่ภรรยาไล่

โยมถามอาตมา… แล้วจะทำอย่างไรต่อไปดีครับหลวงพี่ อาตมาบอกเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เดี๋ยวอาตมาจะพาไปส่งที่บ้าน แล้วเดี๋ยวเรามานั่งจับเข่าคุยกันทั้ง 3 คน  พอไปถึงบ้านที่ร้านก๋วยเตี๋ยว อาตมาเรียกภรรยามานั่งคุยต่อหน้าสามี โดยมีอาตมาเป็นกรรมการกลาง “ไม่เข้าใครออกใคร”

อาตมาถาม… โยมรู้หรือไม่ การที่เมียบอกไล่เราออกจากบ้านนั้น ในใจเขาคิดอะไรอยู่ โยมสามีตอบ “ไม่ทราบครับ”  อาตมาเริ่มจุดไฟให้แสงสว่าง… “จริงๆแล้วไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอก ที่อยากจะให้สามีออกไปจากบ้านจริงๆ นี่เป็นการไล่แบบโมโหมากกว่า”

คนเราถ้าลองมีโทสะโมหะ ถามว่าโทสะคืออะไร โทสะก็คือความโกรธ ความขัดเคือง ความไม่พอใจ เกิดจากมานะ คือความถือตัวถือตน  ความรู้สึกว่าตัวเด่นกว่าเขา ตัวด้อยกว่าเขา หรือตัวเสมอกับเขา เมื่อถูกกระทบเข้า ก็เกิดความไม่พอใจ เกิดโทสะขึ้น  เมื่อเกิดขึ้นแล้วหากระงับไม่ได้ ก็จะนำให้ทำความชั่ว ความไม่ดีต่างๆ เช่น ทะเลาะวิวาทกัน กลั่นแกล้งกัน ทำร้ายกัน ฆ่ากัน เป็นเหตุให้ตัวเองเดือดร้อน โลกก็เร่าร้อน อยู่กันอย่างเดือดร้อน หวาดระแวงกันและกัน

โทสะละได้โดย “เมตตา” คือการมีความรักปรารถนาดีต่อกัน ส่วนโมหะนั้น คือ ความหลง ความเขลา ความโง่ ความไม่รู้ตามที่เป็นจริง  เกิดจากความคิดเห็นที่ผิด จากการไม่ใช้ปัญญาพิจารณาให้ประจักษ์ในเรื่องนั้นๆ ให้ถ่องแท้ถี่ถ้วนก่อน เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็เป็นเหตุให้ไม่รู้บุญไม่รู้บาป ไม่เชื่อบุญไม่เชื่อบาป ชักนำให้ไปทำความชั่วความไม่ดีต่างๆ เช่น ประมาท ทะเลาะวิวาท แก่งแย่งชิงดี อวดดี เกียจคร้าน บ้ากาม อกตัญญู เชื่อง่าย หูเบา  โมหะ กำจัดได้ด้วย “ปัญญา” คือใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นประจักษ์ในสิ่งนั้นๆ

อาตมาจุดไฟตักเตือนทั้งคู่โดยสรุปก็คือ “อย่าร้อนใส่กัน อย่าแรงใส่กัน เพราะมันไม่ได้ทำให้แก้ปัญหาอะไรได้เลย” ต้องใจเย็นๆ คุยกันด้วยเหตุผล สามีต้องหมั่นดูแลเอาใจภรรยาบ้าง เพราะถ้าไม่มีภรรยา โยมก็ไม่วันนี้ โชคดีแล้ว อย่าทิ้งโอกาส กว่าจะมีวันนี้ได้ต้องใช้เวลา และที่รวย มีความสุขได้บริบูรณ์  ก็เพราะมีภรรยาที่อยู่เคียงบ่าเคียงไหล่มาโดยตลอดและถ้าจะให้เลิกดื่มสุราแบบหักดิบ คงยาก เอาเป็นว่า ต่อไปนี้ถ้าคิดจะดื่ม ก็ดื่มที่บ้าน กินเป็นยา ดื่มเป็นกระสาย ปรับปรุงตัวใหม่ แล้วค่อยเลิกในเวลาที่เหมาะที่ควร ไม่มีใครดื่มเหล้าแล้วเจริญ มีแต่โรคภัยไข้เจ็บ เสียการเสียงาน เสียผู้เสียคน

ล่าสุดโยมสามี มาหาอาตมา เพื่อรายงานความคืบหน้า ปรากฏว่า ชีวิตครอบครัวดีขึ้น ไม่ทะเลาะกันอีก ดื่มน้อยลง ซึ่งอาตมาก็ต้องคอยประมวลผล

จวบจนวันนี้ถือว่าผ่านการตรวจสอบ สภาพชีวิตดีขึ้น โยมสามี ขยันทำมาหากิน เป็นสามีที่ดี และสามารถต่อยอดไปสอนคนอื่น ที่เคยผิดพลาดเหมือนตนได้ ถือเป็นเรื่องดีที่น่ายกย่อง สำหรับคนที่เคยทำผิด แล้วรู้จักปรับปรุงแก้ไข อาตมาขออวยชัยในความสำเร็จครั้งนี้ ด้วยความจริงใจ!!!

                                                                                                                             ขอเจริญพร