ชลบุรี-บทความ..เผยจากใจอดีตช่างกล เรือหลวงนเรศวร 421 ที่เขายอมตายไปพร้อมกับเรือ

ภาพ-ข่าว:นิราช ทิพย์ศรี

“บทความเชิงวิเคราะห์ข้อมูลปฐมภูมิเรือหลวงสุโขทัย 442”

             ในคอมเม้นแต่ละท่าน ดูมีความรู้เยอะมากครับ ผมขอชื่นชม แต่นี่คือเรือรบหลวงครับ ไม่ใช่เรือที่คุณเคยรู้จักอย่างแน่นอน ผมจะขออธิบายง่ายๆ พูดกันตามตรง เรือหลวงสุโขทัยของพวกเราคนไทย ได้มีการปฏิบัติราชการ และรับใช้ชาติบ้านเมืองมายาวนานกว่า สิ่งที่คุณจะสามารถทำคุณประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติได้ทั้งชีวิตเลยนะครับ และด้วยสาเหตุนี้จึงทำให้อุปกรณ์บางอย่างเกิดการชำรุดเสียหายตามกาลเวลา ซึ่งปกติก็ได้มีการซ่อมทำหรือเปลี่ยนอะไหล่ต่างๆตามงบประมาณที่จำกัด อยู่หลายครั้ง เรื่องนี้หลานชายคนเล็กผมยังคิดได้เลยว่าถ้าใช้ยางลบบ่อยๆมันจะทู่ แล้วถ้าเอามันไปกินจนหมดเร็ว พ่อกับแม่มันจะไม่ซื้อให้ใหม่
          ส่วนเรื่ององค์ความรู้ของกำลังพลประจำเรือทุกท่านไม่เว้นแม้แต่ผู้บังคับการเรือ ไปจนถึงพลทหารคนสุดท้าย แน่นอนว่าพวกเราได้รับการฝึกแผนเผชิญเหตุ พร้อมรับมือกับสถานะการณ์ต่างๆบนเรือผิวน้ำ และคลื่นลมทุกประเภทอยู่บ่อยครั้งมากๆ อย่างที่ใครหลายๆคนได้บอกไว้ในคอมเม้น พวกเราฝึกและปฏิบัติการจริงในทุกสภาพทะเล เจอคลื่มลมพายุได้ทุกฤดูร้อน ฝน หนาว ทั้งในอ่าวไทย ทะเลอันดามัน ทะเลจีนใต้เราก็ไปมาแล้ว ฝึกร่วมกับกองเรือรบ หรือเรือดำน้ำของสหรัฐอเมริกาและสหประชาชาติ ฝึกจบ ต่างชาติเขายังชื่นชมความสามารถของทหารเรือไทยเลยครับ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง เพราะพวกเรารับรู้ถึงองค์วัตถุที่เราใช้การมันทุกวัน ทำให้รู้ลิมิตการใช้งานของสิ่งนั้นๆ ถึงแม้เครื่องมือและอุปกรณ์ของเราจะเก่า และเรือเราจะแก่ ไม่ทันสมัยเท่าเขา แต่เราก็ใช้ความเก๋า ในการใช้งานของเก่าได้เชี่ยวชาญเป็นอย่างดี (ถึงแม้จะมีอุปกรณ์เกิดการชำรุดระหว่างการฝึก เราก็สามารถแก้ไขได้ในเวลาชั่วคราวและใช้งานได้ชั่วโคตร) ผลการฝึกก็ได้รับคะแนนสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่ต่างชาติกำหนดไว้มาก และที่สำคัญทหารเรือไทยของพวกเรา ก็ไม่เคยมาโอ้อวดเก่งแต่นิ้วพิมพ์แป้น หรือคัดลอกเขามาก็ไม่รู้ แบบนี้ครับ
           สำหรับเหตุการณ์เลวร้ายในครั้งนี้ ผมต้องยอมรับว่า พวกเราเองก็ไม่เคยเจอกับสถานการณ์จริงมาก่อน สาเหตุสำคัญที่ผมวิเคราะห์มาได้ คือน้ำทะเลที่ซัดเข้าไปใต้ท้องเรือที่แตกจากการกระแทกของคลื่น ท่วมห้องเครื่อง ทำให้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า(ที่ภาษาทางช่างกลเราเรียกกันว่า Gen) เกิดการช๊อตและดับลง เป็นเหตุให้ไฟฟ้าเรือดับลงทั้งหมด เป็นผลพวงทำให้ระบบควมคุมเครื่องจักร ไปจนถึงหางเสือ และระบบสูบน้ำท้องเรือต่างๆก็ล่มลงกระทันหัน และเครื่องยนต์ขับเคลื่อนใบจักรเรือก็ต้องดับลงตามไปด้วย ทำให้ภาพรวมตัวเรือตอนนี้คือ ลอยลำหยุดนิ่ง เหมือนขันน้ำที่ลอยไปลอยมา และเอียงตามปริมาณน้ำที่เข้ามาใต้ท้องเรือ บวกกับคลื่นที่ซัดน้ำทะเลเข้าตัวเรืออยู่เรื่อยๆ ทางแผนกช่างกล รวมถึง ท่าน *สรั่งกล(ผู้รอบรู้ด้านการกลจักรทุกประเภทในสายงานช่างกล) [ที่ยอมสละชีวิตตัวท่านเองในเวลาต่อมากับเหตุการณ์ครั้งนี้ด้วย]
             พวกเขาเร่งซ่อมทำเครื่องกำเนิดไฟฟ้า พร้อมกับวิดน้ำท้องเรือไปด้วย อุดรอยแตกไปด้วย ต่อสู้กับมวลน้ำที่ทะลักเข้ามาไม่หยุด ไม่มีเวลาได้พัก ตลอดหลายชั่วโมง และพยายามแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเพื่อให้เรือสามารถไปต่อได้ พวกเขาทำงานกันเต็มที่อย่างสุดความสามารถจนหมดเรี่ยวหมดแรง และหมดหนทางกู้คืนเครื่องจักรต่างๆแล้ว จึงได้แจ้งขอความช่วยเหลือไปยังชายฝั่งในเวลาต่อมา ลองคิดดูว่าผู้ที่ปฏิบัติงานอยู่บนเรือหลวงสุโขทัยในคืนนั้น เขาต้องเจอกับอะไรและต้องทำอะไรบ้าง ในการสละเรือใหญ่ ผมก็เป็นช่างกลเรือคนนึงที่เคยได้ปฏิบัติงานใต้ท้องเรือรบมานานหลายปี ก็พอจะเดาได้ว่าพวกเขาจะต้องหอบสิ่งของที่สำคัญทางราชการ และสำคัญต่อประเทศชาติขึ้นมาบนชั้นดาดฟ้าอย่างเร่งด่วน และรีบปิดประตูลิ้นกั้นน้ำทุกบานเพื่อบล๊อคอากาศให้เรือลอยลำอยู่ได้นานที่สุด ในความมืดมิดและแออัด ของช่องทางเดินแคบๆในตัวเรือที่เอียง 30-60องศา และโคลงไปมาด้วยแรงคลื่นซัดกระหน่ำตลอดเวลา จนไม่สามารถเดินกันบนพื้นราบได้สะดวก บ้างก็ต้องคลานเคลื่อนที่ผ่านผนังด้านข้างทางเดิน แล้วนึกถึงสภาพช่องทางเดินใต้ดาดฟ้าลงไปใต้แนวน้ำในเรือรบอะครับคุณ มันไม่ใช่เรือยอร์ช หรือเรือสำราญเอกชนอื่นๆนะครับ ภายในช่องทางเดินของเรือรบนั้น มีอุปกรณ์ต่างๆติดตั้งอยู่ที่ผนังด้านข้างและเพดานที่ปูทับเหล็กตัวเรือด้วยใยแก้วตลอดลำ ทั้งสายไฟ ท่อทางต่างๆ อุปกรณ์ดับเพลิง และสิ่งกีดขวางอื่นๆที่เรียงรายอยู่ริมผนังจำนวนมาก ไหนจะต้องระวังการลื่นล้มจากน้ำทะเลที่ทะลักเข้ามาอีก คิดดูว่าพวกเขาจะต้องใช้ความสามารถกันขนาดไหน กว่าจะตะกายขึ้นมาบนชั้นดาดฟ้าได้ ถ้าเป็นคุณที่เจอสถานะการณ์คับขันแบบนั้น ให้ผมเดานะว่า คุณก็คงรอดยาก เพราะความหลักการเยอะของคุณเองอย่างแน่นอน
           เรื่องนี้มีคนตาย!! มีทั้งผู้ที่สูญเสียพ่อ สามี ลูกชาย พี่ชายน้องชาย และญาติสนิทมิตรสหายอีกนับร้อยนับพันคน แล้วสิ่งที่คุณอาจจะไม่เคยรู้สึกถึงอารมณ์และจิตวิญญานความเป็นทหารเรืออีกอย่างคือ ผู้ที่เสียชีวิตหลายท่าน เขายอมตายไปพร้อมกับเรือ เพื่อช่วยเหลือพี่น้องสหายนาวี ที่ใช้ชีวิตอยู่แต่ในเรือด้วยกันมานาน ให้ได้มีชีวิตกลับบ้านไปหาครอบครัว
และไปเล่าให้ลูกหลานฟัง ในวีรกรรมครั้งนี้ ว่าพ่อของหนู ปู่ของหนู สามีของเธอ ลูกชาย พี่ชายน้องชาย และญาติสนิทมิตรสหายของใครหลายๆครอบครัว ได้มีใครที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ให้รอดตายกลับบ้าน และมาโอบกอดพวกเขา
            หยุด!หาคนผิด หรือหาข้อบกพร่องของเพื่อนมนุษย์แล้วมาบลูลี่กันอีกเลยครับ ควรแยกแยะระหว่างเรื่องแซะรัฐบาลกับความเป็นความตายของพี่น้องคนไทยด้วยกัน และควรเอาเวลาไปช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ในการค้นหาและช่วยเหลือผู้ที่ประสบเหตุ หรือตั้งสมาธิเจริญจิตภาวนา ขอให้ผู้ประสบเหตุในครั้งนี้ทุกคนได้มีกำลังใจต่อสู้กับธรรมชาติ เพื่อให้ได้รอดชีวิตกลับมาเจอครอบครัวของพวกเขา กลับมาพักฟื้นและเรียกขวัญกำลังใจกลับมาให้ได้ในเร็ววัน เพื่อที่พวกเขาจะได้ปฏิบัติหน้าที่รักษาผลประโยชน์และความมั่นคงของประเทศชาติทางทะเลของพวกเราคนไทยอย่างสมบูรณ์แบบ ไปจนถึงลูกหลานเราในอนาคตสืบต่อไป