นครปฐม-“อย่าให้โรงเรียนเป็นนรกเลย”ธรรมะดีๆ จากหลวงพี่น้ำฝน

ภาพ/ข่าว:คัคเนศวร์  พรอัศวโยธิน

“อย่าให้โรงเรียนเป็นนรกเลย”  ธรรมะดีๆ จากหลวงพี่น้ำฝน

​                      เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน ในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ มีข่าวที่สร้างความสะเทือนใจแก่สังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แก่คนที่มีลูกเล็ก ๆ แล้วเพิ่งเข้าโรงเรียน พอพูดอย่างนี้ทุกคนก็น่าจะเข้าใจตรงกันว่าเป็นข่าวครูโหด ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมีทั้งกระชากคอเด็ก ตีด้วยกล่องดินสอ เอาถุงดำครอบหัวเด็ก จับขังในถังขยะ เอามือทุบ อุ้มโยนลงพื้น ตบหน้า ตบหลัง จิกหัวไปโขกโต๊ะ บังคับให้กลั้นปัสสาวะ สารพัดจะกล่าวถึง จนตอนนี้ก็มีแล้วกว่า 50 เหตุการณ์
​นี่มันอะไรกันนี่? โรงเรียนหรือนรก นี่ครูหรือนายนิรยบาล

                    ​แล้วคิดดูแล้วกัน ผู้ใหญ่อย่างเรา ๆ โดนอย่างที่เด็ก ๆ โดนนี่ เรายังร้อง เรายังเจ็บ ยังทรมาน แต่นี่คือเด็กตัวเล็ก ๆ บางคนสองขวบ เพิ่งลืมตาดูโลกได้แค่สองปี เป็นเด็กตัวน้อย ๆ ที่ต้องมาพบกับความเจ็บปวด เจ็บชนิดที่เรียกได้ว่าเป็นนรกของเด็ก ๆ เลยแหละ นึกถึงตอนเราเป็นเด็กน้อย ถ้าจำความได้ ใครมาหยิกเนื้ออ่อน ๆ เราเข้า เราร้องลั่นบ้าน เด็ก ๆ ในข่าวก็โดนกันแบบนี้แหละ เจ็บปวดขนาดไหน กรีดร้องกันระงมในห้องเรียน ​และนรกขุมนี้นี่ช่างน่าเวทนาเสียจริง ๆ เพราะเด็ก ๆ ที่ถูกทำร้ายเหล่านี้ มองว่าครูใจโหดที่มาทำร้ายตัวเองนี่เป็นครูของตนเอง เมื่ออยู่ตรงนั้นจึงต้องเชื่อฟังยอมให้เขาผลักไสไล่ทุบตี แล้วก็จำฝังหัวว่าของแบบนี้เป็นเรื่องปกติ สุดท้ายพอกลับไปบ้าน ก็มีไปตบหน้าพ่อ เวลาพ่อทำไม่ถูกใจ กลับไปก็นอนละเมอว่าอย่าทำ ๆ กลัวแล้ว

                 ​นี่มันอะไรกันนี่? ประสบการณ์แรกนอกอกพ่อแม่ มันเป็นแบบนี้หรือ  ​แล้วไม่ได้เป็นคนเดียวนะ แต่เป็นทั้งทีม ครูแต่ละคนที่ร่วมห้อง ก็ต่างมีวีรเวรวีรกรรมด้วยกันทั้งสิ้น ยิ่งตอกย้ำว่านี่ห้องเรียนหรือห้องอะไร  ​พ่อแม่ ผู้ปกครองของเด็กเหล่านี้ก็เป็นกลุ่มคนที่น่าสงสาร พ่อแม่เหล่านี้อุตส่าห์เสียเงินเป็นแสนบาท หวังจะให้ลูกได้อยู่โรงเรียนดี ๆ มีคุณภาพ โรงเรียนซึ่งเป็นสถานที่ให้เด็ก ๆ ได้เพาะกล้าความเป็นคนที่มีคุณภาพ ได้พัฒนาตนเองจนเติบใหญ่เป็นผู้ใหญ่ที่ดี เด็ก ๆ ควรจะเบิกบานใจเมื่อได้ไปโรงเรียน เพราะโรงเรียนคือทั้งชีวิตของเขาตลอดเวลาเกือบยี่สิบปี แล้วนี่สิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร จ่ายไปเพื่อให้ลูกของตนเองต้องฟกช้ำดำเขียว มีประสบการณ์เลวร้ายกลับมาบ้านหรือ นี่ถ้าเด็กไม่มาเล่า หรือคลิปไม่หลุดเป็นการมันตัวผู้ต้องหา ก็คงจะไม่รู้เรื่อง เพราะอย่างที่ว่า เด็ก ๆ ก็ถือว่านั่นคือครูของตน ก็ต้องยอมให้เขาทำอยู่ดีถึงมันจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม จะไม่เจออะไรแบบนี้ถ้าไม่ไปโรงเรียน ฉะนั้นเด็ก ๆ เหล่านี้จึงไม่อยากไปโรงเรียน ก็กลายเป็นเด็กที่กลัวโรงเรียนไปเสีย

                   ​ญาติโยมทั้งหลาย ครูคือคนที่คนทั้งหลายยกย่องว่าเป็นผู้ให้ชีวิต ให้จิตวิญญาณกับเด็ก ๆ เป็นแม่พิมพ์ของชาติ ครูเป็นผู้อำนวยทางให้เด็ก ๆ ได้พัฒนาตนเองเป็นบุคคลที่มีคุณภาพไปสู่สังคม หน้าที่เช่นนี้จึงเปรียบได้กับเป็นพ่อแม่อีกคนหนึ่งของเรา ฉะนั้นคนเป็นครูทุกคนก็ควรต้องตระหนักรู้ในข้อนี้ให้มาก ว่าเราคือใคร เราคือครู ครูที่เป็นเสมือนพ่อแม่ของเด็ก ๆ เหล่านั้น เพราะเด็ก ๆ เห็นครูมากกว่าพ่อแม่เสียอีกเมื่อเข้าสู่วัยเรียน ครูจึงเหมือนพ่อแม่ของเขาอีกคน และเมื่อพ่อแม่เป็นผู้แสดงโลก คือสั่งสอนลูก ทำตนเป็นแบบอย่างแก่ลูก พ่อแม่เป็นเช่นไร ลูกก็เป็นเช่นนั้น ครูก็เช่นกัน ครูก็คือผู้แสดงโลก และเด็ก ๆ จะได้เห็นโลกจากครูมากกว่าพ่อแม่ของตน ฉะนั้น ถ้าโลกที่ครูแสดงเต็มไปด้วยความรุนแรง ก้าวร้าว โลกของเด็ก ๆ ที่ถูกครูใจร้ายกระทำจะเป็นอย่างไร อาตมาไม่อยากจะคิด

                     ​ครูที่ดีคือครูที่เป็นครู ครูในที่นี้ไม่ได้วัดกันแค่ใบปริญญา หรือใบประกอบวิชาชีพเท่านั้น แต่อยู่ที่จิตวิญญาณของความเป็นครู ครูจึงต้องทำหน้าที่ให้สมกับที่สังคมยกย่องว่าเป็นปูชนียบุคคล จำเอาไว้เลยว่า การเป็นครู มากับคำว่าการเป็นปูชนียบุคคล คือคนที่คนทั้งหลายบูชา ไม่ว่าเราจะเป็นใคร มาจากไหน เกิดในสกุลฐานะใด แต่เมื่อเราเป็นครู เราอยู่ในฐานะคนที่คนทั้งหลายยกมือไหว้ คนทุกชนชั้นยกมือไหว้ครู เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินก็ยังต้องยกมือไหว้ครู เรียกได้ว่า ในโลกนี้มีคนสองกลุ่มเท่านั้นแหละที่มหาราชาถึงยาจกต้องยกมือไหว้ หนึ่ง คือ นักบวช สอง คือ ครู

                     ​นั่นหมายความว่า ความเป็นครู ก็ไม่ควรต่างจากนักบวชนัก คือความเป็นผู้ทรงศีล ทรงเมตตากรุณาเป็นอารมณ์ ครูคือผู้มีความหนักแน่น หนักแน่นทั้งวิชา และศีลธรรมจรรยา พร้อมที่จะเป็นแม่พิมพ์ซึ่งมีคุณภาพ เป็นคนที่พร้อมที่จะให้คนเขาไหว้ ให้เด็ก ๆ เรียกว่าคุณครูคะ คุณครูขา การที่ครูทำร้ายเด็กขนาดนั้น อย่างที่เห็นในข่าว นั่นก็เห็นชัด ๆ แล้วว่า ศีลธรรมไม่มี เมตตาปราณีไม่เห็น คนอย่างนี้จะเป็นครูที่ดีได้อย่างไร ครูแบบนี้ควรจะต้องพิจารณาตนเองให้มาก ว่าเรานั้นเป็นที่กราบได้ไหว้ลงหรือไม่ หรือแค่ไหว้ แต่ในใจคนไหว้ทำขมุบขมิบ แบบนี้คือแม่พิมพ์ที่มีตำหนิ โรงเรียนที่มีแม่พิมพ์มีตำหนิก็ต้องรีบแก้ไข มิฉะนั้นแล้ว เมื่อครูไม่ดีดังนี้แล้ว โรงเรียนจะน่าอยู่สำหรับเด็ก ๆ ได้อย่างไร สุดท้ายเด็ก ๆ ก็เห็นว่าโรงเรียนเป็นนรก ยิ่งเกิดแก่เด็กเล็ก ๆ ก็เป็นภาพฝังใจว่าเป็นที่ที่ไม่ควรไป เพราะไปแล้วเจ็บตัว เมื่อเด็กไม่ใส่ใจจะไปโรงเรียน เด็กก็ขาดโอกาสฝึกตน แถมยังซึมซับพฤติกรรมที่ครูใจโหดใจเหี้ยมทำกับเด็กเอาไปเป็นนิสัยของตน กลายเป็นคนก้าวร้าว รุนแรง เห็นหรือไม่ว่า นี่เสียหายนะ เสียหายไปถึงประเทศชาติเลย แค่ครูไม่ดีไม่กี่คน  ​ขอให้โรงเรียนเป็นสวรรค์แห่งการเรียนรู้และพัฒนาตนของเด็ก ๆ เถอะ  ​อย่าให้โรงเรียนเป็นนรกเลย
สามารถติดตามข่าวสารอื่นๆได้ก่อนใครที่ https://www.siameagle.com
หรือ https://www.facebook.com/siameaglenews/